Jest trudno ale.. :)

                                                                              3

Jest super. Moja kochana podopieczna wie o moim istnieniu. I z tego co widzę bardzo mnie kocha. Codziennie odmawia modlitwę „Aniele Boży”, a czasem nawet próbuje ze mną rozmawiać własnymi słowami. Bardzo, bardzo ją kocham, ale to już chyba pisałem. Emilka ma teraz osiem lat. Jest chora na raka. Ale od początku. Był piękny słoneczny dzień. Mała miała 6 lat. Szła wtedy do przedszkola razem z mamą. Gdy przechodziła przez przejście dla pieszych potrącił ją samochód. Mamie Emilii nic się nie stało, ponieważ jej córka szła pierwsza. Myślałem że pęknie mi serce. Ale to była bardzo ważna część Boskiego planu. Później wszystko potoczyło się błyskawicznie. Tuż przed przyjazdem karetki moja podopieczna straciła przytomność. Lecz przed tym modliła się gorąco o to aby nic się jej poważnego nie stało. – Panie Boże, wiem że jesteś moim niebieskim Tatusiem i bardzo mnie kochasz. Wiem że nigdy byś mnie nie skrzywdził. Panie Boże kocham Cię, proszę żeby aż tak bardzo nie bolało. –powiedziała. Byłem z niej taki dumny. Była bardzo dojrzała jak na swój wiek. Po przywiezieniu do szpitala od razu trafiła na blok operacyjny. Miała kilka złamanych żeber, prawą rękę i nogę w kostce. Operacja przebiegła pomyślnie. Wszystko szło dobrze. Rany goiły się a miesiące mijały. Emilka była bardzo dzielna. Znosiła cały ból, nie narzekała, starała się być zawsze uśmiechnięta. A było naprawdę ciężko. W gorszych chwilach pomagała jej modlitwa. Często się modliła, rozmawiała z Panem Bogiem. Opowiadała cały swój dzień, mówiła mu o wszystkim. Po roku podczas badań kontrolnych okazało się że moja kochana Emilka ma raka. I tak wypełniła się najważniejsza część Bożego planu.